Χατζηγιαννάκος Γιώργος
image_pdfimage_print

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

17-2-1999 Τον Οτσαλάν παρέδωσαν στη βάρβαρη Τουρκιά. Συνωμότησαν, ξάφνου, ντόπιοι και ξένοι προδότες, να γυρίσουν τις πλάτες στον κουρδικό λαό. Κρεμάσανε τα μπαϊράκια του σκοταδισμού, στους Τούρκικους μαχαλάδες, ν’ ανεμίζουν ξεδιάντροπα, σκορπώντας παντού στον αέρα τον τρόμο, όπως παλιά. Στον Καύκασο ψηλά θα καρφώσουν ξανά, το ελεύθερο του αγώνα καθάριο πνεύμα. Τον Ιούδα τον βρήκαν, κι ο γύπας της στέπας κράζει ξανά. Τα καρφιά τώρα φτιάχνουν, και τα χέρια απ’ το αίμα με θράσος ξεπλένουν, πως τάχα δεν φταίνε γι’ αυτά. Κι οι λαοί στη γωνιά, με μια χούφτα στο στόμα λεφτά, νυσταγμένοι κοιτάζουν τον μεσαίωνα, που γυρίζει σαν τη χολέρα στον κόσμο...

ΕΥΡΩΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ

17-12-2000 Προδότες της φυλής μας. Γενίτσαροι του νέου κόσμου. Την Ελλ άδα με τις πράξεις σας καρφώνετε κάθε στιγμή, στους βράχους του Θεϊκού Ολύμπου. Τα γεράκια του κόσμου κοπαδιαστά το αίμα της ρουφούν το ιερό, κι εσείς, ανόητοι, χαίρεστε, το μεγαλείο της προδοσίας σας. Σαν ύαινες γλείφετε το αίμα της χορταίνοντας τη μαύρη σας ψυχή με μίσος άπρεπο για την Πατρίδα, που σκόρπισε το φως στον κόσμο. Το ματωμένο βλέμμα σας ψάχνει να βρει, φωνές ελεύθερες, ανυπόταχτες, για να τις πνίξετε μπροστά στ’ αφεντικά σας. Παίρνοντας θέσεις που δεν σας αξίζουν, αντάλλ αγμα της προσφοράς σας. Προδότες της φυλής που σας γέννησε, καταραμένοι στους αιώνες να...

ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ

15-3-2008 Πήραν θάρρος τα γαϊδούρια και κλοτσάνε στα τυφλά, τα ταΐζουμε κριθάρι όπως τ’ άλογα κι αυτά. Και το πίστεψαν και εκείνα και αρχίσαν σαματά σαν ξετσίπωτα γαϊδούρια στις οθόνες μας μπροστά. Φάγανε μέχρι να σκάσουν της πατρίδας τ’ αγαθά, τώρα βγαίνουν στις οθόνες σαν παρθένες στη σειρά. Και χωρίς ντροπή μάς λένε πως τα φάγαμε μαζί γιατί γλύψαμε το πιάτο, που μας πέταξαν στη γη....

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

25-12-2010 Πως καταντήσαμε παιδιά και χάσαμε τον κόσμο; Τον συγγ ενή, τον γείτονα, τον φίλο, τον εχθρό μας; Χάσαμε τα τραγούδια μας, χάσαμε τη ψυχή μας πίσω απ’ τους ξένους τρέχουμε, για μια δραχμή παρακαλάμε. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, σφραγίσαμε τ’ αυτιά μας. Μονώσαμε τους ήχους μας, νεκρώσαν τα μυαλά μας. Και κάθε χρόνος που περνά βλέπω πως αγριεύει η μοναξιά μονάχη της να μακελεύει ανθρώπους. Ξυπνήστε μωρέ Έλληνες κι εσείς παιδιά ξυπνήστε, διώξτε τον φόβο, διώξτε τον κι ανοίξτε τις καρδιές σας. Ανοίξτε τα πορτοπαράθυρα και βάλτε μεσ’ στα σπίτια σας τον Έλληνα, τον ήλιο, τον αγύρτη, μαζί να μπει και η χαρά, χαρούμενο χορό ν’ αρχίσει....

ΜΠΟΧΑ

4-2-1989 Πνίγομαι, αέρα, αέρα. Βούρκος τριγύρω, βαριά η μπόχα σέρνεται, σαπίλα, θολούρα, καίγεται ο λαιμός, μαράθηκε ο κόσμος όλος.

ΤΡΟΜΟΣ

1-1-1989 Κρύο, κι οι ψυχές μας γυμνές στο αλώνι του κόσμου. Τρομαγμένο το ζώο γυρίζει ξανά στο παχνί του. Μονάχα του κορμιού η ανάγκη υπάρχει. Κι όλα αυτά που στηρίζουν γερά, του μυαλού τους αρμούς κολλ ημένα, σφιχτά, σαν γρανάζια στεγνά από καιρό, σκουριασμένα.