Χατζηγιαννάκος Γιώργος

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ

image_pdfimage_print

22–03–2020

Ένας αόρατος ιός, σαν μία σκέψη,
πλημμύρισε ξάφνου τη γη και βάλθηκε,
την ρότα ν’ αλλάξει του ανθρώπου.
Στα σπίτια μας, μας έκλεισε,
μας έσβησε τα φώτα.

Και μες’ στη σκοτεινιά,
και ‘κει που νόμιζες, πως όλα πια,
στην σκοτεινιά κατρακυλάνε,
θυμήθηκε, ο δόλιος άνθρωπος,
πως κάπου κάτι, έχει ξεχασμένο.

Το άσβηστο, το λυχναράκι του μυαλού,
με της ψυχής το πνεύμα για λαδάκι.
Το ‘βγαλε το ξεσκόνισε και το ‘βαλε
ξανά στην θέση του, στην πιο ψηλή
της νόησης ιδέα και ξαναφώτισε
μ’ αυτό του κόσμου τα ωραία.

Γράψτε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.