ΚΕΝΤΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ

16-01-2011

Σαν το κεντρί της μέλισσας κεντάς
στους δρόμους σαν βαδίζεις
κι όλων τα βλέμματα ρωτάς,
τάχα, δεν το γνωρίζεις.

Σε βλέπουν νιες και θέλουνε
πολύ για να σου μοιάσουν
κι όλοι οι νιοι απ’ τα κάλλη σου
νου και μυαλό θα χάσουν.

Και εσύ σαν μέλισσα τρυγάς
το μέλι απ’ τα λουλούδια
και τις καρδιές που μάτωσες, πετάς,
σαν βαρετά, μικρού παιδιού παιχνίδια.

Τρελή,
τα χρόνια θα περάσουν αστραπή,
θα ’ρθουν στο μέτωπο ρυτίδες,
σαν φύλλα φθινοπωρινά,
π’ αρχίζουν, με την χειμωνιά, παρτίδες,

Ε και; Τι μου το λες;
και τότε πάλι εγώ
τραγούδια του φθινόπωρου θα λέω,
μαζί μ’ αυτόν που συνταγμένη θα βρεθώ,
πεσμένα φύλλα θα μαζεύω και ριπίδια.
Δικές μου θα ’ναι οι πίκρες κι οι χαρές,
μαύρα κομμάτια και θύμισες γλυκές,
απ’ της ζωής μου τα πιο όμορφα ταξίδια.