Στη δουλειά μας ’φέραν πάλι ένα νέο πετεινάρι
και το βάλαν να λαλεί στο ψηλότερο κλαρί.
Να φουσκώνει τα φτερά του και να δείχνει
τα λιλιά του.
Του είπανε πως χαμηλά στη γη να μην πατάει,
να φέρεται σαν αετός κι όχι σαν πετεινάρι.
Κι ανεβασμένο στο κλαρί να κράζει, να κοιτάζει
με το άγριο το βλέμμα του τον κόσμο
να τρομάζει.
Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς τα τελευταία χρόνια,
αράξανε οι κόκορες στων αετών τα κλώνια.
Κοκόρια τριγυρίζουνε παντού σ’ όλη τη φύση
Κι ακόμα δεν εβρέθηκε κανείς για να τα φτύσει.
Powered By Digisol