Τα χρόνια κύλησαν,
οι ιδέες που ανάλαφρα πετούσαν,
βάρυναν, ακούμπησαν στη γη.
Το ανέμελο της νιότης πέταξε μακριά.
Οι έγνοιες πλήθυναν.
Ο χρόνος λιγόστεψε.
Τα λόγια χόντρυναν,
τα πιστεύω μας άλλ αξαν.
Η οπτική γωνία του μυαλού μας
πήρε καινούργια θέση.
Το κενό της ψυχής μας
άρχισε να μεγαλώνει, να μεγαλώνει,
αβάσταχτα γρήγορα,
σκαλίζοντας στ’ ανθρώπινα συντρίμμια,
να βρει το κομμάτι που του λείπει,
να το ταιριάξει όμορφα,
χωρίς κενά, χωρίς καλαφατίσματα,
όσο το δυνατόν πιο τέλειο
να γίνει αυτό το ταίριασμα.
Χωρίς σφυριά κι υποχωρήσεις.
Τα χρόνια κύλησαν.
Χάθηκαν τα αισθήματα.
Τα πόδια βάρυναν.
Ο αγώνας της ζωής
έγινε Απάνθρωπα δύσκολος.
Βαρύ το τίμημα της κάθε ώρας.
Powered By Digisol